SRAMNO PREOKRENULI ISTORIJU! Tvrde da su Srbi okupirali Kosovo i gradili crkve na tuđim ruševinama!

Uticajni prištinski dnevni list “Koha ditore” piše da je srpska država svoje drevne srednjovekovne spomenike na Kosovu i Metohiji “ponovo izgradila ili obnovila na temeljima drevnih spomenika rimskog i vizantijskog perioda”. List tvrdi i da su srednjovekovni manastiri SPC na Kosovu “drevni kako za autohtone Arbre (Albance), tako i za Srbe koji su okupirali Kosovo”.

Koha ditore tvrdi da se kolevka srpskih crkava i manastira tokom dve ili tri generacije vladavine Nemanjića “nalazila na srpskim teritorijama, a ne unutar Kosova“, kao i da “teritorija današnjeg Kosova nije bila epicentar aktivnosti izgradnje srpskih crkava u doba Nemanjića”.

“Najstarije srpske crkve građene su uglavnom na uskoj teritoriji Raške kao što su Studenica (kod Novog Pazara), sagradio ju je Stefan Nemanja, Manastir Mileševa (u blizini granice sa Bosnom), Sopoćani (Novi Pazar) i manastir Žiča, kasnije obnovljen u blizini Kraljeva, u kojem je bilo sedište Srpske autokefalije, podigao je Stefan Prvovenčani”, piše Koha.

List dodaje da su glavni spomenici hrišćanske kulture na Kosovu, za koje se danas smatra da su srpske pravoslavne crkve i manastiri, kao što su manastiri Dečani, Gračanica, crkva svetih Mihaila i Gavrila i crkva Bogorodice Ljeviške u Prizrenu, Pećka Patrijaršija, crkva Svetog Stefana u Mitrovici – “drevni kako za autohtone Arbre, tako i za Srbe koji su okupirali Kosovo“.

Koha smatra da do danas nijedan ozbiljan naučnik ne poriče činjenicu da su navedene crkve i manastiri izgrađeni, ponovo izgrađeni ili obnovljeni na temeljima drevnih spomenika rimskog i vizantijskog perioda.

Tvrdi dalje da se ovo “proširenje srpskih crkava poklapa sa srednjovekovnom srpskom teritorijom, što je izneo istoričar Konstatin Jireček”.

Prema Jiričeku, kako navodi Koha, ta teritorija se između 11. i 12. veka prostirala na nekoliko dana pešačenja u širokom vizantijskom graničnom pojasu između Srba i Vizantinaca, između vizantijskih pograničnih gradova Prizrena, Lipljana i Niša, s jedne strane, i srpskih planinskih venaca iznad Lima i Ibra, s druge strane.

“Posle srpske okupacije u doba Nemanje (1180. godine), vrlo brzo su ova bogata prirodna područja bila naseljena, naročito kod vrela Belog Drima i Sitnice”, piše Koha.

Navodi da se “teritorija Kosova posle invazija srpskih vladara Stefana Dečanskog (1321-1331), Stefana Dušana (1331-1355) i u vreme poslednjeg vladara ove dinastije Uroša (1355-1371) našla u centralnim delovima države Nemanjića”.

Prištinski list tvrdi da su u vreme Nemanjića, vlast i Srpska pravoslavna crkva uzurpirale mnoge katoličke crkve.

“Istovremeno je adaptiran i obnovljen veći broj verskih objekata, kao što su Crkva Svete Petke, crkva Svetog Spasa, crkva Svetog Nikole, Manastir Svetih Mihaila i Gavrila, kao i crkve u Korišu, Velikoj Hoči, Mušutištu i druge”, dodaje se u tekstu.

“Srpska propaganda uticala i na Ahtisarija”

Koha ditore podseća da Srbija u međunarodnoj zajednici, kada govori o pravima nad Kosovom, pokreće pitanje crkava i manastira na Kosovu.

Ocenjuje da je taj “nepravedni istorijski pokušaj bio je toliko uspešan da je srpska propaganda uticala na postizanje međunarodnog sporazuma ‘Sveobuhvatni predlog za rešavanje statusa Kosova’, koji je izradio predsednik Finske Marti Ahtisari, gde su pravoslavni manastiri izgrađeni u srednjem veku prepoznati kao zaostavština Srpske pravoslavne crkve.

(Espreso.co.rs / RTS)