OVO JE PRELEPA KĆI KNEZA LAZARA! Iako je bila udata za SULTANA, zadržala je PRAVOSLAVLJE (FOTO)

Nakon Kosovskog boja u kojem je poginuo prvo turski sultan, a zatim je pogubljen knez Lazar, srpska država pada na pleća udovice, kneginje Milice. Milica je odlučila da ostane u Srbiji i sklopi mir sa Turcima, prihvatajući vazalnost Bajazitu, sinu sultana Murata i vladaru osmanske imperije.

U ovom miru, Srbija, kao vazalna država, prema Turskoj je imala obavezu da plaća visok novčani danak i da daje pomoć u ljudstvu za potrebe osmanske vojske. Kao zalog za ispunjenje ovih obaveza, kneginja Milica je bila primorana da preda Bajazitu svoju najmlađu i jedinu neudatu kćer Oliveru.

Srpski narod je bio svestan težine majčinske odluke kneginje Milice, kao i hrabrosti i terpenija mlade Olivere, pa je tako, po predanju, veliki broj ljudi sačekivao povorku sa Oliverom, i put od Kruševca do Jedrena, joj posipao ružama.

Oliveru je iz Kruševca u Jedrene odveo njen brat Stefan. Tamo ju je predao sultanu Bajazitu i obećao mu pokornost Srbije kao turskog vazala.

Dolazak u harem i novo životno okruženje, za pravoslavnu devojku od oko 16 godina, sigurno je predstavljao veliki stres, zapaža teolog Nikola Giljen. Ali, pošto je mlada kneginja bila izuzetno inteligentna, obrazovana i vaspitana, uspela je, uz pomoć prirodne snalažljivosti, ne samo da prihvati novi život nego da se i pored toga bori za svoju zemlju, piše Srbija danas.

Prema turskim izvorima, Olivera Lazarević je bila vanredno lepa i pametna, i imala je veliki uticaj na sultana. U njihovim zapisima oni je nazivaju Srpkinja devojka, a neki turski hroničari, kao što je Ašik-paša Zada negativno ponašanje sultana pripisuju upravo njoj, jer piše da mu je o svim državnim poslovima ''šaputala na uvo''.

O Oliverinoj duhovnoj moći svedoči nam i to da je ona, i pored toga što je bila zakonita žena sultana, zadržala svoju pravoslavnu veru. Čak je i za vreme boravka u haremu održavala kontakte sa srpskim manastirima, i svojevremeno je iz harema poslala Pokrov za ćivot sa moštima Stefana Prvovenčanog u manastir Studenica.

Godine 1402. Osmanska imperija ulazi u rat sa Mongolima. Turskom vojskom je zapovedao sultan Bajazit, a mongolskom kan Tamerlan.

Tamerlanova vojska je bila dvostruko jača, a na strani Turske, osim oklopnika koje je doveo knez Stefan Lazarević kao vazal, nije bilo vojske koja bi se mogla suprotstaviti Mongolima. Stefanovi oklopnici su bili zaogrnuti crnim lambrekinima sa zlatom izvezenim krstovima, u znak sećanja na Kosovski boj i pogibiju kneza Lazara, i kao takvi, u Tamerlanu su izazivali osećaj divljenja.

Stoga je Tamerlan, nakon bitke, koja je bila pogubna za Turke, zadvljen srpskom vojničkom veštinom, pustio sve srpske vojnike na čelu sa Stefanom da se vrate u Srbiju, a Turci su ostali zarobljeni. Stefan je sa sobom poveo i sultaniju Oliveru, koja je sa haremom bila u Bursi, za vreme ove Angorske bitke. Po predanju, Bajazit je umro u mongolskom zarobljeništvu.

Olivera dolazi sa Stefanom u Beograd, Stefan tada postaje despot, jer su sve zemlje Brankovića, nakon Vukove smrti, 1398. godine bile pod okriljem Lazarevića, a Olivera nastavlja da živi u Srbiji. Nakon smrti svog brata, despota Stefana Lazarevića, koji se upokojio u Gospodu 1427. godine, u starim spisima nalazimo da je Olivera odlazila u posetu Dubrovniku. Oni su se prema njoj ophodili sa najvećim poštovanjem, čak su imali i fond za njeno izdržavanje tokom boravka u njihovom gradu.

Nakon 1443. više nema pomena Oliverinog imena u dokumentima. Istoričari se slažu da je ona bila živa i naredne godine jer Konstantin Jiriček tvrdi da se njeno ime pominje i naredne godine u jednom neimenovanom dubrovačkom dokumentu.

Srpska pravoslavna crkva, rukovođena ocenom Konstantina Filozofa, prihvatila je Oliverinu žrtvu kao žrtvu za spas hrišćanske otadžbine i naroda. I pored toga, Olivera, za razliku od nekih članova njene porodice, nije kanonizovana.

Bonus video

(Espreso.co.rs/Srpska istorija)